หอยทอด

“หอยแมงภู่ทอดสักจานซิ – ไชยา”

ไชยา สุริยัน แห่งตลาดประตูน้ำค้อมศีรษะน้อยๆ พองาม จัดแจงกับผ้าคาดเอวให้กระชับเกือบจะพร้อมๆ กับมืออีกข้างตักน้ำมันหมูในหม้ออะลูมิเนียม โยนโครมลงไปบนกระทะแบนๆ ขนาดมหึมาเท่ากระด้งฝัดข้าว

น้ำมันเดือดพล่าน ไชยายิ้มมุมปาก ขยุ้มหอยแช่น้ำแข็งในกะละมังมาหยิบมือหนึ่งคลุกกับแป้ง โยนตามลงไปในน้ำมันละเลงให้เคล้ากันดี พลิกกลับไปกลับมา แล้วกวาดไปรวมกันไว้ทางขอบกระทะอีกด้านหนึ่ง

ทีนี้ก็ขยุ้มถั่วงอกที่แช่ไว้ในน้ำ สลัดเสียหน่อยแล้วโยน (โยนจริงๆไม่ใช่วาง) ลงไป น้ำกับน้ำมันเจอกันเข้าทะเลาะกันเสียงดังฉ่า สองสามอึดใจถั่วงอกก็ตายนิ่ง ครึ่งสุกครึ่งดิบกำลังอร่อย ไชยาคว้าจานวางบนฝ่ามือว่องไวจนดูเหมือนจะร่อน ปาดถั่วงอกเรียงลงไปก่อน กวาดหอยกับแป้งมาอยู่กลางกระทะอีกที แล้วก็ราดน้ำมันหมูโครมลงไปอีกสามสี่ช้อนคาว

โหมไฟด้วยพัดถี่ยิบ ลูกไฟกระเด็นว่อนเหมือนปล่องรถไฟสาย ปากคลองสาน – มหาชัย ตอนนี้แหละเป็นไคลแม็กซ์ของการทอดหอยแมลงภู่ น้ำมันร้อนๆเมื่อกระทบกับลูกไฟ และแรงลมเบ่งช่วยเข้าไปอีก ทำให้เกิดไฟไหม้อย่างน่ากลัวโดนยิงเป้า บนกระทะในช่วงเวลาแห่งความหวาดเสียวนี้ ไชยาก็จะใช้ตะหลิวปาดหอย กระเด็นขึ้นมาบนจาน รวดเร็วจนเมื่อถึงตอนโรยต้นหอมหั่น และพริกไทยอันเป็นกรรมวิธีสุดท้าย เปลวไฟก็ยังหลงเหลืออยู่ เป็นภาพที่สวยงามมาก

เพียงแต่เห็น ก็นึกอร่อยเสียแล้ว...ยังไม่ทันได้กิน

จากหนังสือ บนถนนของความเป็นหนุ่ม โดย รงค์ วงษ์สวรรค์

ที่มาของรูป จากร้านแผงลอยในงานไม้ดอกครับ หอยทอดร้าดซอสรสเปรี้ยวอมหวาน อร่อยได้ใจครับ