“หอยแมงภู่ทอดสักจานซิ – ไชยา”
ไชยา สุริยัน แห่งตลาดประตูน้ำค้อมศีรษะน้อยๆ
พองาม จัดแจงกับผ้าคาดเอวให้กระชับเกือบจะพร้อมๆ
กับมืออีกข้างตักน้ำมันหมูในหม้ออะลูมิเนียม โยนโครมลงไปบนกระทะแบนๆ
ขนาดมหึมาเท่ากระด้งฝัดข้าว
น้ำมันเดือดพล่าน ไชยายิ้มมุมปาก
ขยุ้มหอยแช่น้ำแข็งในกะละมังมาหยิบมือหนึ่งคลุกกับแป้ง
โยนตามลงไปในน้ำมันละเลงให้เคล้ากันดี พลิกกลับไปกลับมา
แล้วกวาดไปรวมกันไว้ทางขอบกระทะอีกด้านหนึ่ง
ทีนี้ก็ขยุ้มถั่วงอกที่แช่ไว้ในน้ำ
สลัดเสียหน่อยแล้วโยน (โยนจริงๆไม่ใช่วาง) ลงไป น้ำกับน้ำมันเจอกันเข้าทะเลาะกันเสียงดังฉ่า
สองสามอึดใจถั่วงอกก็ตายนิ่ง ครึ่งสุกครึ่งดิบกำลังอร่อย
ไชยาคว้าจานวางบนฝ่ามือว่องไวจนดูเหมือนจะร่อน ปาดถั่วงอกเรียงลงไปก่อน กวาดหอยกับแป้งมาอยู่กลางกระทะอีกที
แล้วก็ราดน้ำมันหมูโครมลงไปอีกสามสี่ช้อนคาว
โหมไฟด้วยพัดถี่ยิบ ลูกไฟกระเด็นว่อนเหมือนปล่องรถไฟสาย
ปากคลองสาน – มหาชัย ตอนนี้แหละเป็นไคลแม็กซ์ของการทอดหอยแมลงภู่
น้ำมันร้อนๆเมื่อกระทบกับลูกไฟ และแรงลมเบ่งช่วยเข้าไปอีก
ทำให้เกิดไฟไหม้อย่างน่ากลัวโดนยิงเป้า บนกระทะในช่วงเวลาแห่งความหวาดเสียวนี้
ไชยาก็จะใช้ตะหลิวปาดหอย กระเด็นขึ้นมาบนจาน รวดเร็วจนเมื่อถึงตอนโรยต้นหอมหั่น
และพริกไทยอันเป็นกรรมวิธีสุดท้าย เปลวไฟก็ยังหลงเหลืออยู่ เป็นภาพที่สวยงามมาก
เพียงแต่เห็น
ก็นึกอร่อยเสียแล้ว...ยังไม่ทันได้กิน
จากหนังสือ บนถนนของความเป็นหนุ่ม โดย รงค์
วงษ์สวรรค์
ที่มาของรูป จากร้านแผงลอยในงานไม้ดอกครับ
หอยทอดร้าดซอสรสเปรี้ยวอมหวาน อร่อยได้ใจครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น